Nisan Yağmurları

   Bol yağmurlu bir nisan ayını daha geride bıraktığımız şu günlerde yaza az kaldı. Ben bu yaz mezun oluyorum a dostlar, artık bir psikoloğa ihtiyacınız olduğunda bana gelirsiniz. Lisans sürecimin sonuna geldiğim şu günlerde yüksek lisans kollarını açmış bana "gel geel" diyor. Sonuç olarak çoğu gitti, azı kaldı ve ben bir yarı-psikoloğum. Neyse benim amacım bu yazımda onlardan bahsetmek değil..

 

   Nisan denince benim aklıma yağmurlar geliyor nedense. Babaannem her zaman “Nisan yağmurları saça çok yararlıdır; sağlıklı olmasını ve çabuk uzamasını sağlar” demiştir. Burada söz konusu ben isem; “boyum 1.60, saç uzunluğum 1 metre! Ben bu saçı at kuyruğu yapmayayım da ne yapayım? Kestirmeye de kıyamıyorum ki, onlar benim bebeklerim!” Bir saç en fazla ne kadar uzun olabilir sorusunun cevabını kendim vermek için uğraşıyorum anlayacağınız. Yağsın yağmurlar üzerime üzerime, uzasın uzayabildiğince saçlarım, ilerleyen günlerde Rapunzel olacak benim lakabım!

 Ben bu sözleri Twitter’da paylaştığımda takipçilerimden biri “senin boyun o kadar kısa mıydı ya?” diye mesaj attı. Pardon ama tatlım Türkiye’nin boy ortalaması kaç? Ortalama 180 de bir ben mi kısayım?  Orada yazdığım cümlede saçlarımın uzunluğuna takılmıyor da boyuma laf ediyor arkadaş. Hem bodur tavuk her dem piliçtir derler ve topuklu ayakkabı giymeyi çok seven biri olduğumdan boyum bana zarafet konusunda çok yardımcı oluyor. Boy konusunda diyecek tek sözüm var “boyu uzun olduğu halde topuklu ayakkabı giyen aklı fukara kadınlar yüzünden kısa görünüyorum!” 
Genelde kadınlar, bulundukları ortamda kendilerinden başka bir kadın gördüklerinde o kişiyi tepeden tırnağa süzüyorlar ve kısacık sürede resmen vücut kitle indeksini yapıp yargıya varıyorlar ve kendileriyle karşılaştırıyorlar. Bu karşılaştırma sonuncunda karşılarındaki kişinin artıları eksilerinden fazlaysa beyinlerinde siren sesleri çalmaya başlıyor ve alarma geçiyorlar. Kendileri üstün olabilmek için her türlü numaraya başvuran bu hemcinslerim gerçekten çok tehlikeliler. Nereden mi biliyorum? "Çünkü ben de bir kadınım" demeyeceğim, çünkü ben de bir hemcinsim tarafından bu şekilde bombardımana tutuldum. Top atışları şu şekilde başladı "hmm güzel kız ama boyu çok kısa; yazık, bu yüzden topuklu ayakkabı giyiyor hep." Yanıldınız, ben topuklu ayakkabıyı görsel olarak hoşuma gittiği için giyiyorum, onları çok seviyorum ve düz ayakkabılar benim belimi ağrıtıyor. Tabii henüz yeni tanıştığım birisine bunları açıklamak zorunda değilim. Sanırsınız ki uzun boylu olmak büyük marifet. Kadınlar birbirlerini böyle düşman olarak görüyorlarken benim nasıl olur da çok sayıda kız arkadaşım olabilir ki? Arkadaşlarımın genelini bu yüzden erkekler oluşturuyor işte, en azından gereksiz karşılaştırmalar yaparak insanın canını sıkmıyorlar ve "arkadaşlık çerçevesinde" birlikte gayet eğlenceli zaman geçiriliyor.

   Yağmurlar bende Şebnem Ferah’ın Yağmurlar adlı şarkısını çağrıştırıyor.

". . . Beni sevmezsen yağmurları sev

Bulutlar ağlasın, sen gül, güneş doğsun yeniden . . ."

http://www.youtube.com/watch?v=0T074WL3LUA 

   Severim Şebnem Ferah’ı, sesini, şarkılarını, tarzını... Kaç kere gittim konserine ben bile unuttum sayısını ama her defasında ayrı bir heyecan yaşıyorum ve dolu dolu oluyor gözlerim konserindeki coşkuyu gördüğümde. Gerçi şarkılarını dinlediğimde beni derinden etkileyebilen bir sese sahip olan tek kadındır Şebnem Ferah. Onu çok sevdiğimden yere göğe sığdıramam, bu övgü dolu sözlerim de uzar gider. O yüzden burada kesmek istiyorum.

Yağmurlarıyla, sıcak ve soğuk dengesi olmayan alengirli havasıyla, bitmek bilmeyen ödev, sunum ve grup çalışmalarıyla dolu dolu bir Nisan ayını geride bıraktık, önümüzdeki yaz benim sezonum olacak. Gümbür gümbür geleceğim, beklemede kalın. 

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı başta çocuklar olmak üzere tüm Türk milletine kutlu olsun. 

Her gününüzün bayram tadında geçmesi dileğiyle . . .

**