“Ağlat beni, sana da bu yakışır,
İnsan bu elbet buna da alışır
Bela oldun zaten başıma
Git, gidişin aslında benim
kurtuluşumdur”
Harun Kolçak’ın efsane sesinden duymaya alışkın olduğumuz 90’lar popun efsane şarkısının
sözüdür bu efendim.
Bu sözlerde ne
görüyorsunuz?
Ayrılığı meşrulaştırma,
yas sürecini reddetme, terk edilme durumunu
rasyonelleştirme.
Çünkü böyle yapılarak
bir çeşit savunma mekanizması kullanılmış oluyor.
Böylelikle duyulan
acı bir nebze olsun hafifletiliyor.
Aksi halde hiçbir
ayrılık
sonrasında insan (sevmediği birinden ayrılmak
gibi istisnai durumlar haricinde) böylesi
sözler sarf etmemektedir.
Psikolojik
çözümlemelerden ayrılmamanız dileğiyle…
